"Życie jest niezależne od tego, jaki jest ojciec i jaka jest matka. Kiedy dziecko patrzy na swoich rodziców, spogląda ono również w odległą przeszłość, w której życie wzięło początek." Bert Hellinger
Konstelacje pokoleniowe są metodą terapeutycznego i rozwojowego oddziaływania poprzez ujawnianie nieświadomych dynamik wpływających na relacje pomiędzy członkami rodziny oraz rodu.
Dzięki ustawieniu – z pomocą figurek, w wewnętrznym, intuicyjnym widzeniu Klienta lub dzięki reprezentantom podczas warsztatów – wybranych reprezentacji osób, obiektów, więzi czy tego, co jest ważne, dochodzi do ukazania ukrytych identyfikacji i nierozpoznanych aspektów problemu. Ujawnienie ich, w naturalny sposób wyzwala emocje i ruch, który stopniowo – dzięki pytaniom i interwencjom Terapeuty – poprowadzi do ‘rozplatania’ dostrzeganych uwikłań, lojalności i zależności oraz do przywrócenia porządku i uznania przynależności tych członków rodu, którzy kiedyś zostali z niego w jakikolwiek sposób wykluczeni.
Rozwijanie konstelacji umożliwia dochodzenie do głosu uczuciom, wewnętrznym wglądom i fizycznym doznaniom po to, by rozpoczęły się zmiany w dotychczasowym układzie. Oddziałują one zwrotnie na Klienta, dając mu możliwość otwarcia, przyjęcia i godzenia się z nowymi jakościami i rozwiązaniami dla ustawianej sytuacji. Ten uwalniający ruch pozwala także na przywrócenie w systemie harmonii praw i zasad, które Bert Hellinger nazwał porządkami miłości. Pomagają w tym zarówno pewne rytualne gesty takie jak pokłon, wyciągnięcie dłoni z intencją przyjmowania, jak również wypowiadane na głos przez Klienta ‘decydujące słowa’ i ‘zdania prawdy’, które – osadzone w kontekście konstelacji – są starannie dobierane przez Terapeutę.
Ustawienia pokoleniowe działają w oparciu o fenomen wiedzącego pola, dzięki któremu możemy odczytać intencje, emocje i ruch w figurkach, a w ustawieniach wewnętrznymi obrazami ‘zobaczyć’ przodków i poczuć, w jakie nieswoje, wmieszaliśmy się sprawy. Możemy też w tym polu delikatnie oddziaływać, zmieniając dynamikę więzi, postawę Klienta oraz innych osób z systemu rodzinnego.
Dlaczego bierzemy na siebie obciążenia przodków i wikłamy się czyjś los? Dlaczego identyfikujemy się z kimś, kogo nigdy nie spotkaliśmy? System rodzinny ma w sobie dynamikę, nazywaną sumieniem, która dąży do zachowania przynależności, równowagi i hierarchii oraz do wyrównywania w dawaniu i braniu. Każdy z nas, przychodząc na świat w konkretnej rodzinie, pozostaje pod wpływem tej pierwotnej, kolektywnej i nieświadomej siły miłości i lojalności wobec swoich korzeni. Poddajemy się wymogom tej plemiennej służby, bo jesteśmy – jako dzieci – zdani na nią i od niej zależni. Na głębokim, duchowym poziomie zrobimy wszystko, poświęcimy siebie i swoje życie, by ratować członków rodu. Jako dorośli, doświadczamy skutków tych identyfikacji, ale nie pamiętamy ich źródła.
Podczas pracy z traumami pokoleniowymi, pojawiają się obawy, że zdradzimy przodków, tracąc w ten sposób naszą więź z nimi. Ten lęk jest jednym z przejawów nieświadomego, ukrytego sumienia rodowego oraz jego dynamicznych praw, które zostały odkryte i opisane przez Berta Hellingera:
⇨ Prawo przynależności. „W rodzie istnieje podstawowa zasada, wedle której, każdy, kto doń należy, ma takie samo prawo przynależności. Umierając, nie traci się prawa przynależności. Ktoś, kto umiera, traci życie, ale nie przynależność.”
⇨ Prawo więzi. „Wszystkich członków danej rodziny łączy więź. Jakby tworzyli coś w rodzaju wspólnoty losu, w której zły los jednego, dotyczy wszystkich innych. Najsilniejsza więź ujawnia się między rodzicami, a dziećmi, między rodzeństwem oraz między mężem, a żoną. Więź ta powoduje, że zdrowi czują się odpowiedzialni za chorych, niewinni za winnych, szczęśliwi za nieszczęśliwych, żywi za zmarłych. Cały proces odbywa się podświadomie, a osoby, których dotyczy, nie są w stanie ani go dostrzec, ani zrozumieć.”
⇨ Prawo hierarchii. „W każdej grupie istnieje pewna hierarchia, zasada pierwszeństwa. To, co zdarzyło się wcześniej, ma pierwszeństwo przed tym, co się pojawiło później. Ci, którzy byli wcześniej, mają pierwszeństwo przed tymi, którzy przyszli później. Każdy ma zatem należne mu miejsce. Wykraczamy przeciwko hierarchii, gdy uważamy się za lepszych od naszych przodków dlatego, że żyjemy tu i teraz.”
⇨ Prawo wyrównania. „Ze względu na więź i miłość panujące we wspólnocie losu danego rodu, istnieje nieodparta potrzeba wyrównania między zyskiem jednych, a stratą drugich, między zdrowiem jednych, a chorobą drugich, między życiem jednych, a śmiercią drugich.”
Ustawienia rodzinne umożliwiają odczucie i dopuszczenie do świadomości tych wczesnych wiązań systemowych. Pozwalają je rozwiązać, zmienić, by – z miłości do siebie i szacunku dla minionych pokoleń – w pełni odzyskać swój własny los.
Wszystkie cytaty pochodzą z książki ‘Miłość Ducha. Czym jest i jak osiąga spełnienie’ Berta Hellingera
